Struisen, olifanten en andere Wilderness

Struisen, olifanten en andere Wilderness.



Na een heerlijk ontbijt, met uitzicht op het zwembad, vertrokken we mooi op tijd vanuit Hermanus, nagezwaaid door de eigenaar van de Aloe lodge. Het was de 2e dag rijden en meteen de op-een-na-langste afstand: bijna 400 km. De eerste wegen waren kleinere, via Stanford naar Riviersonderend, met onderweg schitterende uitzichten. Zelfs Rob kon er als chauffeur van genieten want er waren vele bochten en op en neer wegen door de heuvels. Het was dat er bergen links op de achtergrond te zien waren, anders zou je je zo in Zuid Frankrijk kunnen wanen. Behalve dan de andere kleuren struiken (meest groen, maar ook rode) en een enkele blauwe kraanvogel. Maar verder vooral kuddes schapen, koeien en paarden. Maar het meest opvallend waren de grote vlakten met struisvogels! Die behoorden zeer waarschijnlijk bij boerderijen, maar de huizen daarvan zagen we niet.



Bij Riviersonderend startte voor ons de 'autoweg', de N2, en eerst een koffiestop was een goed idee. Te middden van vele andere toeristen, waaronder Nederlanders, stopten we bij de Ou Meul, een ambachtelijke bakkerij, met koffieterras.

Daarna op weg richting George, met als grotere plaatsen tussenin Swellendam, Heidelberg, Riversdale en Albertinia. De weg was wel bevolkt maar nergens echt filevorming. Ook heb je in Zuid Afrika niet zo snel last van langzame vrachtwagens die voor je een heuvel of bergrug oprijden: ze gaan keurig links op de vluchtstrook rijden zodat je ze rechts kunt inhalen.

De lunchstop maakten we in Albertinium bij een benzinestation en een truckerscafe. We dachten eerst nog om naar het plaatsje zelf te rijden, maar dat zag er niet erg gastvrij uit. Hier wordt de Aloe Vera geproduceerd, met pretpark. De hamburger met friet en de toast waren ook niet echt heel smakelijk, maar daarvoor was het ook niet heel duur. Volgens Rob zijn het daar vooral Biblebelt aanhangers. Nadat we ook nog getankt hadden (met de onvermijdelijke ramenlappers) draaiden we de N2 weer op. Niet veel later was er een game lodge bord en zowaar zagen we 2 olifanten in het veld lopen! Geen foto's want we reden te hard maar hopelijk komt dat er later deze reis nog van.



Een grotere plaats op de route was Mosselbay, en vlak daarvoor zagen we op de kaart staan 'Danabaai'. Dat wilden we wel even met eigen ogen zien. Het bleek een Natuur-villawijk. Een groot contrast met de townships (shantytowns, sloppenwijken) die we later weer zagen richting Mosselbaai. Ook opvallend was dat er zwarte mensen langs de meest verlaten stukken weg stonden te liften. We durfden niemand mee te nemen, maar het moet bijna wel zo zijn dat anderen hen meenemen, anders zijn deze mensen dagenlang op weg naar volgende bebouwing.



We pauzeerden ook in Mosselbaai, meer omdat het een kustplaats was en om niet al te lang achter elkaar door te rijden. Maar eigenlijk was er niet veel te beleven en na een korte wandeling hervatten we onze reis. helaas was de stad uit wel erg druk en kwamen we in een kleine file. Maar later terug op de N2 bleek er een echte autoweg te zijn, waar we flink op door konden rijden naar George. Vandaar moesten we de weg volgen naar Wilderness en daar voorbij naar het Wilderness Beach Hotel. Met slechts 1 verkeerde afslag kwamen we tegen 17 uur eindelijk op de plaats van bestemming, inmiddels 600 km van Kaapstad verwijderd.



Het hotel bleek een contrast te vormen met de eerdere overnachtings adressen. Een lelijke flat, met shabby kamers. Er ontbraken handdoeken, het tapijt was vies en ook was er geen internet toegang. We overwogen om te gaan klagen, maar we besloten om het toch maar aan te zien. Direct vanuit de schuifpui keken we op de Indische oceaan, met spectaculair hoge golven, onder aan een klif. Daar we geen zin meer hadden om terug te reizen naar Wilderness en het eten in hotel ook niet overhield, zijn we maar eten bij de winkel bij het tankstations gaan halen. Een dagje wat minder luxe kan ook wel.



Ondanks dat de buren gezinnen vormen met kleine kinderen (meest Indiers) hebben we rustig kunnen slapen. In de ochtend, na een prima ontbijt een strandwandeling gemaakt en daarna lekker boek lezen. Komen er opeens vele para glijders over onze hoofden! Die klif blijkt daar heel geschikt voor. Ziet er heel spectaculair uit.



We wilden tch ook wat van de directe omgeving hier zien en gingen dus voor lunch naar het plaatsje Wilderness zelf. Dat was best gezellig, met vele eetgelegenheden.

Na een lekkere lunch (Struidvogelsalade en een vega-fry) vertrokken we naar het nabijgelegen Wilderness nature park. Voor nog geen 20 euro entree konden we doorrijden naar een campingplaats. Vandaar liep er een wandelpad langs de rivier, omhoog naar een waterval. De echte bush-bush was het niet, met onderweg veel namen van de bomen en struiken. Maar halverwege werd het wel spannender, want het gewone pad was afgesloten en we moesten veel klimwerk verrichten.



Op de ijzerkleurige rivier werd veel gekano'd. Al met al een mooie wandeling van meerdere uren maar geen echte aparte wilde dieren gezien. Wel veel plantjes, bloemen en varens. Veel zweten met die temperatuur, maar gelukkig bewolkt en geen last gehad van muggen. Dus eerst terug naar het hotel om bij tekomen en het zweet af te spoelen. Vanavond weer eten in Wilderness en dan morgen een korte reis naar Knysna!