Van Tuin- naar Wijnroute

Na de safari en kusten kwamen de binnenlanden aan de beurt.

We starten maandagochtend met een heerlijk ontbijt door Derek, die zelf het brood vers had gebakken, en Etta, die een tafel gedekt had op het terras met zicht op de Zodag rivier. Er stonden wel 9 potjes met verschillende soorten jam!



We reden tegen 9 uur weg, met allerlei aanwijzingen van het vriendelijke echtpaar en de wens dat we nog een keer langer terug zouden komen.



We moesten de hele Garden route in omgekeerde volgorde afleggen; een dagtocht van 410 km volgens de plaatselijke reisorganisator (Keena?), maar Sylvia schatte in dat dat niet kon kloppen. Uiteindelijk waren het bijna 550 km! Gelukkig was het niet druk op de N2, terwijl het toch de maandagmorgen na de Kerstvakantie was, waar ook hier weer iedereen aan het werk moest. We konden dus veel trajecten met 120 km/uur doorrijden.



Een koffiestop bij een cafe bij de Bloukransbrug. Dit is een bekend punt want hier kan men de diepste bungeejump maken ter wereld (zegt men) Het zag er inderdaad zeer indrukwekkend uit vanaf de rand van de kloof, met zicht op de brug! Daarna reden we door naar Plettenberg Bay, waar we uitgebreid lunchten bij een Italiaans restaurantje. Later in de middag passerden we weer Knysna en Wilderness, maar we stopten alleen nog om te tanken.



Vanaf George begon het te regenen. Tot die tijd was het broeierig warm, maar wel zonnig geweest. We waren naar het Noorden afgeslagen richting Oudtshoorn. Dat ging al snel van heuvels naar bergachtig terrein. Het weer werd er vooral slechter op met op het hoogtepunt van de Outeniqu pass een zicht van minder dan 100 meter met dichte mist! Rob reed hele stukken in de 2e en 3e versnelling, achter andere auto's aan, met gevarenlichten continu knipperend. Best akelig!



Maar gelukkig kwamen we er zonder ongelukken overheen.



Na het passeren van het hoogste punt klaarde het al snel weer op. Tegen 16 uur reden we door Oudtshoorn, de Struisvogelhoofdstad, en nog 14 km noordelijker arriveerden we bij 'De Opstal'. Dit was een zeer luxueus boerderij complex. We kregen een klein boerderij gebouwtje dat 'happy' heete als ons gastverblijf. Het geheel had een schitterende tuin en ook van binnen was alles superdeluxe. Met verse bloemen op de kussens, de handdoeken en zelfs een heerlijk ruikende grote witte bloem in de wc!

De mensen waren opgelucht dat het daar was afgekoeld want de vorige dag was het nog ruim 40 graden geweest: een echte hittegolf lijkt momenteel over Zuid Afrika, of in elk geval over de Kaapprovincies, te trekken. Hebben wij weer!



We hoorden op de autoradio dat een complete Oostenrijkse provincie onbereikbaar was geworden vanege sneeuwval. Een groter contrast is bijna niet denkbaar.



Na een rustige nacht besloten we vroeg te ontbijten en dan te genieten van de ochtendzon, in de ligstoelen in de prachtige tuin bij het zwembad. Toen de zon te sterk werd was het tijd om de volgende attractie te ondergaan: een tocht over de R62 weg door de bergvalleien (zwarte en witte en warmwaterbergen), op naar de wijnregio.



De lucht was stralendblauw en we dachten onderweg het beste te kunnen picknicken. Dus sloegen we belegde boterhammen en ice tea in bij de Pick en Pay in Oudtshoorn. Daarnaast waren vele souvenirwinkels waar men van alles met struisvogels, bijv gekleurde plumeaus, probeerde te slijten.



We reden over de R62 van Oudtshoorn tot Calitzdorp over een vlakte met vele struisen erop, maar daarna reden we weer de heuvels en bergen in. Door de vele haarspeldbochten kon ook Rob goed zien hoe deze omgeving eruitziet: splendid! Eigenlijk het woestijnachtige van de klassieke westerns met kale berghellingen en lage struiken tussen het droge gras. Maar dan verwacht je cowboys met struisvogels in plaats van koeien.



De koffiestop hielden we in Ladismith (waar ook een popgroep naar vernoemd is) en de lunch picknick hielden we in Barrydale. Daar stonden banken in de schaduw naast een kleine supermarkt. We werden wel bekeken en kochten daarom nog maar een ijsje. Er waren verrassend veel hotels en backpacker gelegenheden rond de R62 boven Barrydale. In het plaatsje zelf is helemaal niets te doen lijkt het.



Weer verder over slingerende wegen, tot we boven Swellendam weer naar het noorden afbogen. Daar bij Montagu begon de wijnroute. Eerder was er al reclame voor het proeven van Brandy, maar we wilden sowieso zo min mogelijk de auto (met airco) uit want buiten was de temperatuur inmiddels tot boven de 30 graden opgelopen. Toch maar even geparkeerd en rondgelopen in het pittoreske Montagu.



Tegen 15.00 uur sloegen we bij Ashton af van de R62 en volgden de R60 richting Robertson (waar lijkt die naam toch op?!). Na bijna 6 km sloegen we af naar 'Fraai uitzicht'. Dat ging 4 vreselijke kilometers over een stenige weg.



De locatie heeft ook weer luxe huisjes, en we besloten maar te boeken voor het avondeten op het terrein. Dan hadden we tenminste nog even tijd om van het zwembad te genieten.



Morgen weer verder!