Van vulkanen en verotte wegen.

Java blijkt vol vulkanische activiteit te zijn; van west naar oost loopt een heel gebergte dat onstaan is door vulkanische erupties. De Merapi is een hele gevaarlijke die nog flink wat slachtoffers eistte bij de laatste uitbarsting in 2010. We konden hem zien zowel vanuit de trein als vanuit het centrum van Yogya, als vanuit de Borobudur. De chauffeur Sudadi vertelde dat de Merapi momenteel ook actief is, en dat konden we vanuit Sukuh cottage goed zien in de ochtend vanaf het ontbijtterras.

Want gelukkig waren de hevige regenbuien gestopt in de ochtend en hadden we alsnog waardering voor het prachtige uitzicht over de vallei (foto). Naast de Merapi ligt een andere vulkaan die wel rustig was.
Omdat het dus wel wandelbaar weer was werden we eerst naar een tempeltje gereden die nog hoger op de berg lag. Dit gold als een erotische tempel, maar dat was door het slechte onderhoud nog maar aan enkele beelden te zien.

Daarna startten we de wandeling, met stevige schoenen aan en wat warmere kleding. We kregen wat beloofd was: een schitterend stuk wandelweg langs akkers en bergwanden, met steeds een fantastisch uitzicht op het dal. De wandeling eindigde in Trawamangu, bij een beeld van Soekarno (foto) en bij een waterval, Daar wachtte Sudadi ons op met heet minibusje. We dronken wat zoete koffie, met gebakken banaan en gefrituurde vis erbij (smaakt echt wel!) en gingen toen op weg naar uiteindelijk Malang, een rit waar negen uur voor stond maar die slechts 200 km of zo was.

We reden eerst door het prachtige vulkanische berggegbied en zagen steeds mooie uitzichten vanuit de auto. De lunch na 2,5 uur was in een onmbestemd plaatsje, waar Sudadi de mensen kende. Het eten hield niet over, al was de aspergesoep met mais en kip wel best lekker. Even de benen strekken zat er niet in want het begon te regenen. Toen verder naar het oosten van Java, waarbij we onder andere het stadje Kediri passeerden. Daar is in Almere een Indonesisch restaurant naar genoemd, dus dat is wer leerzaam.

Na nog ruim 2,5 uur rijden met eerst vlak gebied en later heuvelig, met vele scherpe bochten was het hoog tijd voor weer een stop. Door de stromende regen konden we snel vanuit het busje een islamitisch restaurantje binnen. Daar moesten eerst de schoenen uit en daarna op de grond zitten bij lage tafeltjes met plastic erop. Rob bestelde 3 Java koffie, (ook voor Sudadi) maar Sylvia vond deze Turkse koffie, met drab, niet echt smakelijk. Er was wel zicht op de vallei, met alweer (jawel) zicht op vulkanen. Zelfs met de stromende regen kon je zien hoe mooi heet landschap daar moest zijn bij klare lucht.

Het laatste stuk naar Malang ging al door het donker via Batu, DE stad van de appelteelt. Dat kan daar omdat het klimaat milder is: koeler en minder vochtig. In ons hotel Fendi's guest house, was het echter alsnog bijzonder vochtig. Dat kwam ook omdat de kamers rond binnenpleintjes gebouwd zijn, waar vijvertjes middenin liggen en die van boven gewoon in de open lucht zijn. De regen was eindelijk gestopt zodat we nog even in een kleutrige tent Chinees/Japans konden eten: dimsums en ramen (miesoep). Een van de gerechtjes was gefrituurde hanenpootjes, maar dat kregen we pas door toen we het gingen eten. We waren de enige niet-Aziaten en kregen dus weer veel aandacht. In de ochtend konden we relatief lang blijven liggen. Op onze trouwdag (de 28e) ontbijt 'op' de kamer! Men bracht het naar de zitjes buiten de kamerdeur, wel grappig! Zowel toast als mie goreng.

Toen weer op weg, met eerst een kleine city tour, die Sudadi, tegen een kleine onkostenvergoeding wel wilde geven (12 euro). Daarbij lukte het eindelijk om een open postkantoor te treffen en de reeds eerder geschreven kaarten te posten. Malang is een stad met Nederlandse wortels, mogelijk ook vanwege het klimaat. Ook hier is appelteelt mogelijk. In het hotel zagen we ook al veel van de Hollandse roots.

Ruim op tijd konden we toen op weg naar weer een tempeltje, de 'kippentempel' (Candi Jago), even ten zuiden van Malang. Daarna door naar het startpunt van een jeep safari! Deze voerde eerst helemaal de berg op, stijl omhoog over bergkammen en hele slechte wegen. Ze zijn niet echt versleten; EEn stuk was net een week geleden aangelegd en nu alweer waren de bandesporen erin te zien. Er was ook een stuk weg waar zelfs een 4WD Jeep met veel moeite doorheen kwaam. Het was redelijk helder, met veel wolkenslierten en de jeep-dtiver, Andri, kwam er eerlijk voor uit dat dat ongewoon was voor deze tijd van het jaar.

Toen we helemaal boven waren was dat op de kraterrand van de Bromo vulkaan. Deze was nog in augustus 2012 uitgebarsten maar heeft gelukkig toen weinig schade aangericht. En ook nu blijft hij actief. We reden helemaal de krater in. Het eerste stuk was een soort savanne, met grassen, paarse bloemen en gele planten die sterk op dille lijken. de bloemen groeiden alllen direct langs de 'weg'. Helemaal beneden was het indrukwekkend on te kijken naar het centrum van de krater, wat een soort mini berg is met aparte hellingen. Daarna reden we door naar het lava stof: zwartachtig zand met zwavelreuk. Omdat alles nog erg nat was van de regens was er geen stof- en zand storm probleem.
Het was een leuke ervaring: een 'cool' ritje per jeep op je trouwdag, dwars door een vulkaankrater.

Toen door naar de overnachtingsplaats: Yoshi's lodge. Hier hadden we een prachtige bungalow. We waren er door de jeep eerder afgezet dan dat Sudadi er was. Dus dat was wel even zenuwen, want onze totale bagage (inclusief paspoorten!) zat in die minibus. Maar gelukkig arriveerde hij MET alle spullen geheel intact. Toen konden we inchecken en ons gereedmaken voor de attractie morgen: zonsopgang boven de rand uit van de Bromo Krater!

Omdat we daarvoor om 3.00 uur vanacht uit bed gehaald worden en dan weer om 8 uur terug hopen te zijn, maar dan direct doorreizen naar Surabaya, voor de vlucht naar Mataram, gaat het nog even duren voor die zonsopgang on-line komt!!