Tetebatu aan de voet van de Rinjani vulkaan

Lombok is een verademing na (oost-)Java: veel prachtige natuur, zoals de kuststrook en de zee-moerassen (zoute poelen met krabjes). Ook is het wegdek veel beter en minder verkeer. Op onze vrije woensdag maakten we eerst een korte wandeling door het dorp, en toen genoten van het prachtige strandgebied, een paradijsje voor alleen ons 2-en. Behalve toen een schooljongen wat erg brutaal werd en graag met Sylvia-in-bikini op de foto wilde. Wel ego-strelend natuurlijk, maar toch maar even een strandjurk aan gedaan, voor hij al zijn schoolvrienden erbij ging roepen. We hoorden later van de hotelmanager dat men in Sekotong goud "wast" uit de bergen. Overal staan draaiende trommels met erts op het erf. We vrezen het ergste voor de gevolgen van al het kwik dat daarbij gebruikt wordt en vrijkomt.

Later op de dag werd het helaas weer bewolkter en kregen we een korte onweersbui.
Omdat we nog steeds de enige hotelgasten waren voelden we ons wel verplicht om zowel te lunchen als te dineren daar. De volgende ochtend, donderdag de 13e, bleek bij het uitchecken dat dat allemaal toch wat duurder uitviel dan gedacht, vanwege 16% belasting en 10% servicegeld. Maar we kunnen het nog steeds lijden.

We vroegen wel aan de nieuwe chauffeur, Epaul, die ons weer in een luxe stationwagen 3 dagen ging rondrijden, om onderweg een ATM (pinautomaat) te zoeken. Het is namelijk bij slechts enkele ATMs mogelijk om met onze passen geld te trekken.
De reis ging weer helemaal terug langs de Zuid-West kust naar Mataram, de hoofdstad van Lombok. En toen verder naar een plaatsje waar we een pottenbakker konden bezichtigen. Uiteraard met de bedoeling om ook wat te kopen. Dat lukte wel maar het afpingelen lukt nog steeds slecht.

Daarna door naar een tempelcomplex in Lingsar. Daar ging men er prat op dat er 5 godsdiensten tegelijkertijd vredig samen beleden worden: Hindu, Boeddist, Christen, Moslim en de Sasak (locale animisten). Ieder had zijn eigen tempel, en de muren waren er vanaf 1714. Eigenlijk was het een vervallen zooitje, maar het idee is goed. Vervolgens een groot zwembad- en visrecreatiepark, waar ook een tempeltje was (in Narmada). Daar hadden we een lunch in een eenvoudig stalletje (warung). Het meisje dat de Gado-gado voor ons maakte verstond zelfs geen behasa Indonesia, dus ging waarschijnlijk niet naar school.

Toen door naar het volgende hotel, de Green Orry Inn. Dit is een eco-style erg groen hotel, en ook voor backpackers. En momenteel is er een congres om mensen die willen emigreren naar het midden oosten of Saoudi Arabie voor te (laten) lichten.
Wij gingen later in de middag met gids Jaany (Jan) de berg op, naar een uitzichtspunt bij een van de watervallen. Dat was een prachtige wandeling van ruim 1,5 uur. Onderweg vele interessante planten, en we hadden ook mazzel dat we een groep apen vrij goed konden zien in de boomtoppen. Het pas was heel goed begaanbaar, maar vlak onder de waterval (air terjun) was het wel heel glibberig. Na de ramadan schijnen de imams zich hier te komen reinigen, en heilig water mee te nemen voor een nieuw begin. We boften nu eens echt met het weer: zonnig en helder.

In de avond heerlijk gegeten, Lombok specialiteiten. En ervaringen uitgewisseld met een ouder echtpaar uit Haarlem. Zij waren al 3 weken onderweg, en hadden meer mazzel bij Bromo. ook al zagen zij ook geen echte zonsopgang, het was ten minste droog. Deze avond zagen we voor het eerst de sterrenhemel van het zuidelijk halfrond en een sikkelmaan als een bootje.

In de ochtend van vrijdag maakten we weer een prachtige wandeling, nu tussen de rijstvelden door. Onderweg veel uitleg over de verschillende aanplant- en onderhoud stadia van rijst door Jaany. Maar ook over steenbakken en de wisselteelt, tomaten, komkommers etc. De wisselteelt is voor risico van de boer, voor de rijst geldt een gegarandeerde prijs.

We moesten 2 keer een rivier oversteken, wat lastig is als je met een kantoortas om je nek en op dunne sandalen rondloopt. Maar we vielen niet in het water of in de modder; langs de smalle irrigatiekanalen was het ook erg drassig. Jaany vond het erg leuk om ons meer Behasa te leren en zelf veel Nederlands te leren, vooral qua uitspraak. Hij leek er net zoveel plezier in te hebben als wij. Het was perfect wandelweer: niet te heet of te koud, geen regen of wind en zelfs geen muggen!

Onderaan de berg stond de auto op ons te wachten. Epaul bracht ons eerst naar een demo-mandenvlechten van bamboe. En hoewel we niet verplicht waren iets te kopen, toch maar een kleinigheidje op de kop getikt. Iedereen begroet ons steeds alsof we van adel zijn en nog altijd worden we uitgebreid met 'hallo' en 'goedemorgen' toegeroepen. Waarna wij braaf 'selemat pagi' antwoorden en lachende gezichten zien.

Nog een bezienswaardigheid, een pottenbakker, bleek dicht vanwege het middaggebed op vijdag: rust(mid)dag voor de moslims. Dat was geen punt voor ons. ook hoefden we geen rit te paard, want Sylvia is allergisch voor paarden. Door naar een weversdorp, waar nog wel een jongeman die goed Engels sprak ons gidste. Dat weven een uitstervend beroep is, is wel duidelijk. Het is heel zwaar werk fysiek, en je (altijd een vrouw) doet 7 weken over EEn stuk stof. Ook het kleuren van het garen en het opspinnen doet men meestal zelf. De geproduceerde kleden worden in een Koperasi verkocht an gegadigden. Dat was ook het lokaal waar wij een lunch kregen aangeboden. Maar daarvoor werden we nog even helemaal in traditionele Lombok kledij gewikkeld met deze sarongs (foto). Het eten was een fantastische Lombok stijl rijsttafel, genoeg voor 10 personen. Dus we deden ons best met zijn 2-en, maar moesten het meeste toch laten staan.

Morgenvroeg worden we opgehaald om naar een havenplaatsje te gaan en vandaar met de boot naar Gili Trawagan, waar we maar liefst 4 dagen zullen blijven.