Yangtze riviertocht-Fengdu spookstad

Maandag ging het gelukkig al weer een beetje beter met Sylvia. Ze kon gelukkig weer wat eten bij het ontbijt. Dus konden we samen het hele oude centrum per monorail gaan ontdekken. Dat bleek een soort nagebouwde hangende stad met veel piraten beelden en andere touristen trekkers. Bij de samenkomst van de 2 grote rivieren, de Jialing en de Yangtze, lagen beneden aan de rotskust de doks waar de cruiseboten konden aanmeren. Tegen half 5 in de middag werden we daar door onze plaatselijke gids Lily afgeleverd als bijna de eerste gasten. We kregen tegen bijbetaling (200 yuan) een iets grotere hut, met als bedenkelijke truc door ons eerst een standaaardhut te tonen die echt heel erg smerig was(!!). Ook was het snel duidelijk dat een van de belangrijkste opgaven van de rederij is om de ingescheepte gasten zoveel mogelijk Yuans afhandig te maken met prijzen voor drankjes die niet zouden misstaan op een terras in Parijs. En men wilde liever niet dat we tot de afvaart nog even aan land gingen voor inkopen. Maar dat deden we toch zodat we tenminste goed voorzien aan de bootreis konden beginnen. We behoren ook hier weer tot de uitzonderingsgroep: de enige nederlanders, maar wel 2 grote groepen duitsers en ook veel Canadezen (Franstalig dit keer), dat betekende dat we tijdens de briefing van deze groepen lekker buiten bovenop het 'Sunny dek' (6e verdieping) konden genieten van een lichtshow die elke avond in de haven van Chongqing gehouden wordt.

De afvaart was keurig op tijd en toen gingen ook vrijwel direct de lichten uit. Iedereen moest namelijk stipt op tijd ontbijten, om om 8 uur in de ochtend in groepen aan de 1e excursie deel te kunnen nemen. Dit betrof een tocht omhoog in de bergen, grotendeels met kabelbaan, waar we weer 40 yuan voor konden dokken. Ook onderweg werden we voortdurend toegeroepen door marktlui die een grote massa toeristen langs zag komen die echter niet erg veel interesse in hun waren hadden. De tempel van de hemel moest via een toneelstukje betreden worden: echtparen hand in hand over een glibberig bruggetje en dan bovenop een kusje geven, ten teken van eeuwige trouw (!) Dus wat hiervan te denken als 1 van de echtelieden niet mee wilde werken. Maar we deden natuurlijk braaf mee, en na het bezoek aan de tempel van de hel (die nog hoger lag op de berg) kon je de foto kopen, dat deden we dus niet.

Weer beneden keurig op tijd terug op de boot voor een 'demonstratie' van een geheel nieuwe geneeswijze: acupunctuur! Gelukkig waren er tegenwoordig steeds meer 'traditionele' artsen die hun ptienten hierheen doorverwezen, want het helpt werkelijk tegen alles, zelfs als je helemaal niets mankeert was het zeeer aan te raden. Bij de lunch dezlfde tafelschikkeing als bij het ontbijt, en ook bij het diner: dat is wel zo overzichtelijk voor het bedienend personeel op de boot. En zo zitten we in een leuke 'restgroep' van Engelssprekende mensen, die niet-groepsgebonden rondreizen. Het zijn 2 Canadezen uit Edmunton, bij wie we volgend jaar op vakantie in canada langs mogen komen, en 2 van oorsprong Israeli's die nu in New Jersey wonen, en een gezin uit Hamburg, moeder ging wel mee op excursie terwijl vader bij tienerdochter en zoon bleef.

Deel 2 volgt.